ถ้าจะเอ่ยถึงเรื่อง “คำพูด” หรือ “การพูด” มันคือกิจกรรมที่เราทุกคนทำกันอยู่ทุกวัน ไม่มีใครหรอกครับที่วันๆหนึ่งจะไม่พูดจากับใครเลย เพราะอย่างน้อยก็มีอยู่สิ่งหนึ่งครับ ที่เราคุยกับมันอยู่ทุกวันและแทบจะตลอดทั้งวันด้วย นั่นก็คือ ตัวของเราเอง “เคยสังเกตมั้ยครับ ว่าเรามักจะคุยกับตัวเองอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องราวหรือเหตุการณ์อะไรขึ้นในชีวิต เช่น ถ้าเจอเรื่องที่ดีเราก็จะบอกกับตัวเราเองว่าเรารู้สึกดีใจมากแค่ไหน หรือถ้าเจอกับเรื่องเลวร้าย เราก็จะบ่นและต่อว่ากับตัวเองในใจ และนึกโทษทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เรื่องราวมันเป็นอย่างนี้ ใจของคุณจึงเป็นที่รองรับทุกสิ่งทุกอย่างทั้งเรื่องดีๆหรือขยะร้ายๆที่ตัวเราเองโยนมันเข้ามาสะสมในใจมากขึ้นๆอย่างไม่รู้ตัว” แล้วทำไมล่ะครับ ทำไมเราต้องใช้ใจของตัวเอง ความคิดของตัวเองเป็นที่เก็บรวบรวมแต่เรื่องราวร้ายๆ ประสบการณ์ร้ายๆที่ดีแต่จะตอกย้ำความรู้สึกเราให้มันย่ำแย่ไปมากกว่าเดิม ลองเปลี่ยนคำพูดดูสิครับ ลองพูดกับตัวเองด้วยถ้อยคำที่ดีๆ ลองพูดให้กำลังใจตัวเองบ้าง ตัวของคุณเองถ้าคุณไม่รักแล้วจะให้ใครมารักล่ะครับ จริงมั้ย พอเริ่มต้นพูดดีๆกับตัวเองได้แล้ว ต่อมาก็ลองเริ่มต้นพูดดีๆกับคนอื่นบ้าง พูดดีกับคนรอบข้างไม่ว่าสถานการณ์ในตอนนั้นจะเป็นอย่างไร เพราะไม่มีเหตุการณ์อะไรจะแก้ไขได้ด้วยอารมณ์และคำพูดด่าทอไม่น่าฟังหรอกครับ ไม่ว่าใครก็ต้องการรับฟังคำพูดรื่นหูกันทั้งนั้น และถ้าเราสามารถควบคุมตัวเองเรื่องคำพูดได้ ปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตคุณก็จะแก้ไขได้ง่ายดายมากขึ้นอย่างแน่นอน “ยกตัวอย่างง่ายๆ เช่น หลายคนคงเคยเห็นใช่มั้ยครับ ว่าทำไมคนบางคนแค่พูดไม่กี่คำก็สามารถคุมคนได้มากมาย ทั้งปลุกใจและเป็นผู้นำคนได้อย่างดีในขณะที่บางคนไม่ว่าจะพยายามพูดเท่าไหร่กลับไม่มีใครฟังและไม่มีใครเชื่อ คุณคิดว่าสองคนนี้ใครที่จะประสบความสำเร็จมากกว่ากันครับ คำตอบของทุกคนก็คงต้องเป็นคนแรกใช่มั้ย?” ถูกต้องครับ คนแรกย่อมมีโอกาสมากกว่า เพราะเขารู้จักการใช้คำพูด [...]